FFT SMASOR
FFT SMASOR
Studenci FFT nie są już rozpraszani przez swoje smartfony
Zadaniem kursu w DHBW Mosbach było wynalezienie urządzenia, które poradziłoby sobie z codziennym problemem. Studenci musieli zaplanować i zbudować prototyp, który musiał być funkcjonalny, aby zaliczyć moduł i zostać ocenionym. Zespół projektowy nie musiał długo szukać rozwiązania codziennego problemu: podczas nauki wzrok ludzi szybko kieruje się w stronę smartfonów, które mogą łatwo rozpraszać uwagę. Ale jak można temu przeciwdziałać za pomocą urządzenia? Jak powinien wyglądać prototyp i jakie funkcje powinien spełniać?
Innowacyjny projekt „FFT Smasor” to sejf na smartfona, który nieodwracalnie blokuje Twój telefon komórkowy na określony czas. Ma to na celu zapobieganie rozpraszaniu uwagi podczas nauki przez korzystanie ze smartfonów. Czas trwania blokady można ustawić dowolnie. Użytkownik powinien rozsądnie wykorzystać czas wolny od rozproszeń, np. na efektywną naukę. Gdy tylko przekaźnik czasowy otworzy zamek, można zrobić przerwę na naukę, korzystając z telefonu komórkowego. Taki był pomysł, ale zanim prototyp został ukończony, droga do jego ukończenia była długa i pełna wyzwań.
ZESPÓŁ PROJEKTOWY
Zespół projektowy składa się z trzech studentów studiów dualnych FFT: Uliana Baderschneidera, Fabiana Kristen i Lilly Heine. Wszyscy trzej studiują inżynierię przemysłową i ukończyli czwarty semestr.
Po tym, jak trzej studenci zidentyfikowali i uzgodnili codzienny problem opisany powyżej, podzielono zadania i obowiązki. Julian Baderschneider został mianowany liderem grupy. Do jego zadań należało wykonywanie obliczeń projektowych, dobór materiałów oraz całościowa organizacja projektu. Oprócz tych zadań zajmował się komunikacją z wykładowcami i tym samym był osobą kontaktową dla „FFT-Smasor”.
Fabian Kristen był głównie odpowiedzialny za obliczenia, wymiarowanie i projekt. Przeprowadził zarówno planowanie instalacji elektrycznej, jak i pełne rozliczenie kosztów. Odpowiadał również za listę części, montaż i realizację zamówień. Lilly Heine najpierw narysowała szkice prototypu. W kolejnym kroku opracowała szczegółowe rysunki i odpowiadała za konstrukcję. Oprócz zadań indywidualnych, istniało szereg tematów, nad którymi pracowano wspólnie. Po ukończeniu prototypu zespół projektowy zaprezentował go zarówno na uczelni, jak i w dziale szkoleń FFT.
REALIZACJA PROJEKTU
Na początku projektu przeprowadzono burzę mózgów, aby opracować pomysł na oczekiwane prototypy. Lilly naszkicowała pierwsze projekty, które następnie były dalej rozwijane. Wdrożenie projektu wymagało dużej koordynacji. Zespół spotykał się osobiście i komunikował się za pośrednictwem WhatsApp lub Teams. Liczne ustalenia postawiły członków zespołu przed poważnymi wyzwaniami z uwagi na problemy z budowaniem zespołu, presję czasu i konieczność przekładania terminów z powodu choroby.
Studenci w dużej mierze sami wykonywali konstrukcje, obliczenia i planowanie. W niektórych przypadkach grupę wspierali eksperci swoją specjalistyczną wiedzą. W związku z tym otrzymali wsparcie ze strony twórców technologii czujników oraz pracowników warsztatu szkoleniowego w zakresie praktycznej realizacji. Ponadto praca ręczna była nadzorowana przez praktykantów. Uczniowie potrafili samodzielnie wykonywać czynności takie jak wiercenie i piłowanie, natomiast przy spawaniu i gięciu potrzebowali pomocy. Tutaj studenci zdali sobie sprawę, że nie zawsze teoretyczne koncepcje można wcielić w życie.
Jedna lub dwie zmiany stanowiły wyzwanie, ale nie stanowiły problemu. Jednakże zmiany takie stanowiły obciążenie dla harmonogramu, który na szczęście udało się dotrzymać. Wszystkie wcześniej zdefiniowane funkcje główne i podrzędne są obecne, a lista wymagań opracowana na początku została niemal w całości spełniona. Jedynie jednostka blokująca nie mogła być obsługiwana zgodnie z planem za pomocą powerbanku i przetwornicy podwyższającej napięcie. Zamiast tego zastosowano akumulator 12 V.
NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA W TRAKCIE PROJEKTU
Zespół projektowy przekonał się, że dokładne wdrożenie teoretycznie pożądanego rozwiązania w praktyce często nie jest łatwe do osiągnięcia. Studenci zdobyli również doświadczenie w planowaniu, zarządzaniu czasem i projektami oraz w budownictwie. Dodatkowo możliwe było pogłębienie umiejętności nabytych na kursach produkcyjnych BBZ (toczenie, frezowanie, wiercenie, lutowanie). Wykładowcy uniwersyteccy byli pod wrażeniem prototypu i prezentacji i wystawili projektowi bardzo dobrą ocenę. Z entuzjazmem przyjęli również wsparcie udzielone przez niezależnych od projektu pracowników FFT.
PERSPEKTYWY
Nie oczekuje się, że studenci sami będą używać masora FFT. Prototyp zostanie udostępniony działowi szkoleń jako eksponat. Zespół radzi studentom, którzy mają podobne projekty, aby priorytetowo traktowali zarządzanie czasem. Realizację projektu należy rozpocząć możliwie jak najwcześniej, gdyż zawsze mogą pojawić się nieprzewidziane problemy, których rozwiązanie będzie wymagało więcej czasu niż zaplanowano. Ponadto ważne są regularne, dobrze zorganizowane spotkania, które pomagają w zorganizowanej realizacji projektu.
